Od ostatniego wpisu zdążyłem spędzić kilka dni w Budapeszcie, z czego zdam relację później, jednak dwie myśli nie dają mi spokoju:
1) Jak to możliwe, że do tak chętnie odwiedzanego przez turystów z Europy i dalekiej Azji nie ma ani jednego lotu z Ameryki Północnej?!
2) Miasto cenowo i turystycznie zdecydowanie zasługuje na wyrazy uznania, gdyż pod względem obu tych kwestii jest niesłychanie atrakcyjne, jednak poza lotami z Warszawy (Wizzair i LOT) nie ma z Polski żadnych połączeń do niego. Wizzair, którym leciałem, pękał w szwach.
Czy naprawdę nie uzbierałoby się tylu chętnych z północnej Polski, żeby wypełnić dwa lub trzy loty w tygodniu do miasta o ogromnym, wciąż rosnącym, potencjale turystycznym? Konieczność dojazdu do Warszawy zdecydowanie wydłuża czas podróży, "kradnie" urlop i potrafi podnieść koszt transportu praktycznie o 100% (bilety na samolot w obie strony dostałem łącznie za 113 zł, a dojazdy pociągiem kupowane w promocji kosztowały mnie 140 zł, które z chęcią bym dopłacił do lotu z Gdańska).
A już w poniedziałek rozpoczynam swoją podróż do Armenii i Gruzji. I tu ciekawostka; do Erywania spośród zachodnich linii lotniczych latają jedynie LOT i Austrian. Próżno szukać tego miasta u podnóża Kaukazu na mapach połączeń nawet największych linii jak Lufthansa czy Air France, co zwiastuje ciekawe przemyślenia w trakcie lotu. Hmmm... Zobaczymy!
Kolejnym "must see" (a właściwie "must review") jest operowany przez turecką firmę lounge na lotnisku w Tbilisi - Primeclass CIP lounge, o którym wiadomo niewiele. W internecie znalazłem raptem jedną krótką recenzję i kilka zdjęć, z których wynika, że salonik ten przypomina galerię sztuki nowoczesnej z, delikatnie mówiąc, lekko "eklektycznym" wystrojem. Jednego jestem pewien: zdecydowanie odbiega on wyglądem od poczekalni, do których przyzwyczaiły nas duże, zachodnie lotniska.
0 komentarze:
Prześlij komentarz